خات نیوز جدیدترین اخبار، نقد و بررسی ها و اطلاع رسانی ها و ….
مقالات مرتبط
هروئين چینی در ایران
شيشه از تايلند، ماری جوانا از هلند و كوكائين و روانگردان‌های جديد و تركيبات شيميايی نيز از كشورهای اروپايی وارد كشورهای همسايه مانند ارمنستان و تركيه شده و از اين راه وارد ايران می‌شوند.
آنطور كه يك اظهارنظر جديد نشان می‌دهد قبضه كردن بازار رسمي ايران برای چينی‌ها كافي نبوده و چشم بادامی‌ها هروئين هم به ايران مي‌فرستند! روز گذشته در حالي مديرعامل مركز اقامتي ترك اعتياد مهرانديشان آفاق از گرايش معتادان به هروئين چينی خبر داد كه بر اساس گفته قائم مقام دبير ستاد مبارزه با مواد مخدر، اعتياد اصلی‌ترين معضل اجتماعی حال حاضر ايران است. يوسف دولتي، با اشاره به گرايش معتادان به هروئين چينی از يك سال گذشته تاكنون گفت: متأسفانه اين ماده مخدر از مشتقات شيشه بوده و مصرف آن به صورت تزريقی و آسان‌تر از مصرف شيشه است.
به گزارش خبرگزاری ایران تی آر، مواد مخدر وارداتی به راحتي از كشورهای مختلف وارد ايران می‌شوند. همه می‌دانند كشور افغانستان به دليل اينكه رتبه اول توليد و كشت خشخاش در دنيا را به خود اختصاص داده بيشترين سهم را در قاچاق ماده مخدر ترياك به ايران دارد. با وجود اين، شيشه از تايلند، ماری جوانا از هلند و كوكائين و روانگردان‌های جديد و تركيبات شيميايی نيز از كشورهای اروپايی وارد كشورهای همسايه مانند ارمنستان و تركيه شده و از اين راه وارد ايران مي‌شوند. هروئين از ديرباز از همه جای دنيا مخصوصا افغانستان وارد ايران می‌شد، اما بر اساس آخرين بررسی‌ها ايرانی‌ها مخترع كراك هستند. كراك ايرانی كه تلفيق هروئين و شيشه است در واقع يك ماده مخدر جديد و خيلی خطرناك است كه سال 70 شمسي در ايران و توسط يك دانشجوی شيمی ايرانی ساخته شده و به نظرمی رسد تازگی‌ها چينی‌ها با آموختن فرمول ساخت اين ماده آن را تحويل خود ايرانی‌ها می‌دهند.
كراك كه همان هروئين تغليظ شده است گردی سفيدرنگ و شبيه هروئين است اما درصد نشئگی و تخريب آن به مراتب بيشتر از خود هروئين بوده و اثر تخديري چندين برابر دارد. با به بازار آمدن كراك ديگر معتادانی كه در گذشته هروئينی و به قول معروف ته خطي بودند كراكي شدند. با اين تفاوت كه كراك به سرعت و ظرف مدت زماني كمتر از پنج سال باعث نابودی كل بدن و بافت‌های داخلی آنها مي‌شد. از ابتدای امسال باز هم گرد سفيدرنگ هروئين به دست معتادان رسيد. هروئينی كه با آن ماده مخدر هروئين كه در همه جای دنيا وجود دارد و در گذشته هم بين معتادان ايرانی رايج بود تفاوت داشت. اين هروئين كه با نام هروئين چينی فروخته و مصرف می‌شود در واقع همان كراك است اما نام هروئين چينيی برای ردگم كنی و به خاطر اينكه برخی معتادان به دليل آگاهی از عوارض كراك كمتر به مصرف آن تمايل پيدا می‌كردند به بازار آمد، در حالی كه از نظر جنس و عوارض هيچ تفاوتي بين اين ماده مخدر با كراك ايراني وجود ندارد. هروئين چينی در واقع هروئين نيست بلكه همان كراك است كه بانام هروئين چينی به فروش می‌رسد.
ديراطلاعی و كم اطلاعی مسئولان از مواد مخدر جديد
روش‌های ترك مواد مخدر در همه جای دنيا بر اساس اسلوبی علمی و بر مبنای دو روش رايج ترك دارويی و غيردارويی استوار است اما، در ايران در هم آميختگی اين دو روش و اعمال روش‌های سليقگی برای ترك باعث ايجاد مشكلات زيادی شده است. در درجه اول دستگيری و زندانی كردن همه كساني كه مصرف شخصی مواد دارند ممكن و درست نيست و از سوی ديگر هيچ اقدامات زيربنايی و پايه‌ای برای ترك كردن اين افراد وجود ندارد. همين مساله باعث شده است نظارت درستی هم بربازار توليد و واردات مواد مخدر به ايران وجود نداشته باشد. وقتی يك ماده مخدر وارد كشور می‌شود ماه‌ها بعد تازه مسئولان ستاد مبارزه با مواد مخدر متوجه وارد شدن و مصرف اين ماده می‌شوند اما ديگر دير شده و كاراز كار گذشته است.
بحث نظارت دولت‌ها بر بازار مواد مخدر دولتی و در انحصار داشتن يا گرفتن آن از نظر اصول ديپلماسی موضوعی مهم و چالش برانگيز است. همه دولت‌ها با مبارزه با مافيای مواد مخدر و قاچاقچيان سعی می‌كنند مانع فعاليت و كسب سود آنها شوند و حتی برخی دولت‌ها مانند كانادا و به تازگی هم استراليا برای اينكه نظارت درستی بر مواد مصرفی در كشورشان داشته و جلوی قاچاق آن را بگيرند مصرف برخي مواد مخدر مانند ماری جوانا را در داخل كشور شان آزاد كرده‌اند. همه دولت‌ها سعی كرده‌اند بازار دخانيات، مشروبات الكلی و مواد مخدر را از هر راهی كه شده تحت كنترل و انحصار خود در آورند حتی اگر اين راه دادن امتياز يا آزاد كردن يك ماده مخدر باشد. مصالحي كه اصليی‌ترين آن نترساندن مردم است
يكي از مسئولان ستاد مبارزه با مواد مخدر درباره اينكه چرا در ايران مسئولان آخرين كسانی هستند كه متوجه ورود يك ماده مخدر به كشور می‌شوند می‌گويد: اين مساله دو دليل عمده دارد. فريد براتيی‌سده تصريح می‌كند: در درجه اول بايد بگوييم نه تنها مسئولان دير متوجه اين مساله نمی‌شوند، بلكه به مدد سيستم امنيتی و اطلاعاتی كشور و آزمايشگاه‌های مجهز ستاد برای آزمايش انواع مواد، خيلی هم زود در جريان وارد شدن يا توليد يك ماده مخدر قرار می‌گيرند، اما بنا بر مصالحی كه اصلی‌ترين آن نترساندن مردم و نگران نكردن آنهاست اين مساله عنوان نمی‌شود. براتی ادامه می‌دهد: در درجه دوم تا حدوی اين مساله درست است، زيرا در ايران اول از همه نيروی انتظامی آن هم در جريان دستگيری افراد متوجه يك ماده مخدر جديد می‌شود و بعد هم كمپ‌های ترك اعتياد با بررسي احوالات افرادی كه برای ترك مراجعه می‌كنند به اين مساله پی می‌برند و در نهايت آن را به ستاد مبارزه با مواد مخدر اطلاع می‌دهند.
براتی معتقد است: كشورهايی مانند سوئيس از جمله كشورهايی هستند كه تجربه موفق مبارزه با مواد مخدر خطرناك و معتادان تزريقی را پشت سر گذاشته و دليل آن هم ايجاد مراكز رايگان برای معتادان است كه معتادان متجاهر به آنجا وارد شده و مواد مخدر را به صورت رايگان زيرنظر دولت مصرف مي‌كنند. براتی می‌گويد: ايجاد اين مراكز رايگان هم باعث نظارت بيشتر بر بازار مواد مخدر و جلوگيری از واردات مواد جديد مي‌شود و هم باعث مي‌شود معتادان بهتر با حمايت‌های دولتی كنار آمده و برای ترك داوطلب شوند. اين كارشناس مواد مخدر مي‌گويد: در گذشته با اهدای سرنگ و متادون رايگان به معتادان نخستين گام اين حركت را پيموديم اما وقتی در زمانی كه من در ستاد فعال بودم قرار بود اين اتفاق سراسری شده و پايگاه‌های رايگان مصرف مواد برای معتادان ايجاد شود مخالفان زيادی مانع آن شدند و اين بحث منتفی شد.
